با سلام خدمت دوستان علاقمند، در این پست به معرفی بمب افکن نورثروپ گرومن B-2 پرداختیم امیدواریم که دوست داشته باشید.

تعریف بمب افکن نورثروپ گرومن B-2 

بی 2 اسپیریت (به انگلیسی: B-2 Spirit، به‌معنای شبح)، نام بمب‌افکن رادارگریز چندمنظوره شرکت نورتروپ گرومن با کمک شرکت بوئینگ است که توانایی پرتاب جنگ‌افزارهای هسته‌ای و متعارف را دارد. این هواپیما قابلیت حمل هشتاد بمب هوشمند ۲۳۰ کیلوگرمی JDAM با سیستم جی‌پی‌اس یا ۱۶ بمب هسته‌ای ۱۱۰۰ کیلوگرمى کلاس D83 را دارد. 
B-2 با سوخت گیری اولیه بیش از ۱۱ هزار کیلومتر را طی می‌کند و اگر سوخت‌گیری هوایی کند، می‌تواند به هر نقطه در کره زمین سر بزند. این بمب افکن در ارتفاع ۵۰۰۰۰ پایی به دور از چشم رادارهای دشمن می‌تواند بمب‌های زیادی را رها کند.

 مشخصات بمب افکن:

خدمه: ۲
طول: ۲۱ متر
ارتفاع: ۵٫۱۸ متر
مساحت بال‌ها: ۵۲٫۴ متر
وزن خالص (بدون مهمات): ۷۱٬۷۰۰ کیلوگرم
وزن با مهمات: ۱۵۲٬۲۰۰ کیلوگرم
بیشینه وزن برخاست: ۱۷۰٬۷۰۰ کیلوگرم
پیشرانه: ۴ موتور General Electric F118-GE-100
حداکثر سرعت: ۱۰۱۰ کیلومتر بر ساعت (۰٫۹۵ ماخ)
برد: ۱۱٬۱۰۰ کیلومتر
ظرفیت مهمات در هر بال:۳۲۹ کیلوگرم در متر مربع



تسلیحات:

*پرتابگر چرخان پیشرفتهء بویینگ با قدرت حمل موشکها یا بمبها در حداکثر 54 آرایش مختلف

*قادر به حمل سلاح های هسته ای دور ایستا و بمبهای هسته ای پرتاب آزاد

*مجهز به انباره های غیر هسته ای برای حداکثر 80 بمب پرتاب آزاد

پروژه تولید بمب‌افکن بی۲  

در دوران حکومت کارتر آغاز شد. این بمب افکن همچنان گران‌قیمت‌ترین هواپیمایی است که تا حالا ساخته شده و هزینه تولید هر فروند آن بر اساس قیمت‌های سال ۱۹۹۷ حدود ۷۳۷ میلیون دلار بود. هزینه فروش با توجه به قیمت قطعات یدکی، تجهیزات، و پشتیبانی نرم‌افزاری در سال ۱۹۹۷ به ۹۲۹ میلیون دلار می‌رسید. در صورتی که هزینهٔ کل پروژه تولید این بمب‌افکن شامل تحقیقات، پیشرفت، مهندسی و آزمایش‌ها هم منظور شود، هر فروند از این هواپیما با بهایی معادل ۲٫۱ میلیارد دلار ساخته شده و هزینه کل پروژه بر اساس دلار سال ۱۹۹۷ معادل ۴۴ میلیارد و ۷۵۰ میلیون دلار است.

هزینه‌های عملیاتی و سرمایه‌ای بسیاری بالای این هواپیما موجب شد که پروژه بی۲ در کنگره آمریکا و ستاد مشترک وزارت دفاع بسیار بحث‌انگیز باشد. در ابتدا سفارش تولید ۱۳۲ فروند از این بمب‌افکن به نورتروپ داده شده بود اما پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی نیاز به این هواپیما را که برای نفوذ به فضای هوایی شوروی و بمباران مراکز حساس آن طراح شده بود، به شدت کاهش داد و در نهایت تنها ۲۱ فروند از این بمب‌افکن تولید شد. سانحه سال ۲۰۰۸ یکی از آن‌ها را نابود کرد و ۲۰ فروند دیگر همچنان در خدمت نیروی هوایی ارتش قرار دارند. ارتش آمریکا نخستین بار از این بمب‌افکن در سال ۱۹۹۹ در جنگ کوزوو استفاده کرد و سپس در جنگ افغانستان، جنگ عراق و جنگ ۲۰۱۱ لیبی نیز از آن‌ها بهره برد.

قیمت اسپیریت با قیمت تقریبی ۲ میلیارد دلار آمریکا با احتساب هزینه‌های پروژه تولید این هواپیما هم اکنون به عنوان گران قیمت‌ترین هواپیمای جهان شناخته می‌شود. این قیمت برابر با قیمت یک کشتی جنگی بزرگ آمریکایی است.

اسپیریت در مقایسه با دیگر بمب افکن های آمریکا 
این هواپیما در مقایسه با دیگر بمب افکنهای عمده آمریکایی مانند بی ۵۲ و بی ۱ بی، قابلیت انعطاف پذیری بسیاری را با خود به همراه دارد و قابل‌ترین گونه در میان بمب افکن‌های سرنشین دار است. مهمترین ویژگی این بمب افکن، مخفی بودن آن از دید رادار است که توانایی بی نظیری در انهدام ارزشمندترین پایگاه‌های دشمن حتی در قلب پدافندهای هوایی بسیار سنگین به این هواپیمای بمب افکن می‌دهد. این ویژگی ها، تماماً موجب شده‌اند که بی ۲ به عنوان تنها بمب افکن رادار گریز قرن بیست و یکم شناخته شود. ویژگی‌های پنهان کاری، آیرودینامیکی و توانایی حمل مقدار زیادی تسلیحات، این بمب افکن را از سایر بمب افکن‌های موجود در خدمت متمایز و جدا می سازد. بدین وسیله، این هواپیما قادر است به دور از ترس از شناسایی به وسیله رادار دشمن، در ارتفاعات بالا به عملیات و تجسس پرداخته و آزادی عمل فوق العاده‌ای نیز داشته باشد.



تاریخچه:

شرکت نورث روپ از ابتداي تأسيس، فعاليتهايي جدي دربارهء طرحهاي بدون دم (بالهاي پرنده) انجام داده بود و طراحان آن شرکت براي بال پرندهء خفاکار هم نظراتي داشتند. ما بمب افکنهاي قبلي نورث روپ دچار مشکلات کنترلي بودند، و در اثر وزش باد نسبي جانبي دچار تکانه هايي مي شدند. با اين حال، پيشرفت سيستم کنترل پرواز با سيم اواخر دههء 1970، به خوبي اين مشکل را حل کرد. در مناقصه اي که پنتاگون براي طراحي و ساخت «بمب افکن کم پيدا با تکنولوژي پيشرفته» مطرح کرد، گروه شرکتهاي نورث روپ، ال تي وي و بو يينگ با استفاده از موتورهاي جنرال الکتريک طرحي را پيشنهاد کردند که با کد رمز Senior Ice نامگذاري شد. در 20 اُکتبر 1981 اين طرح در رقابت با پيشنعهاد گروه شرکتهاي لاکهيد و راکول، برندهء مناقصه شد. به زودي نام طرح به Senior CJ تغيير کرد، و فعاليت جدي سه شرکت پيشنهاد دهندهء با مديريت نورث روپ و پنهان کاري شديد شروع شد.

در ابتداي کار نورث روپ با خريد يک کارخانهء متروکهء خودروسازي فورد در اطراف لس آنجلس آنرا به پيسرفته ترين مرکز مجهز به سيستم کامپيوتري طراحي و ساخت کرد. براي تدارک برنامهء نرم افزاري سه بعدي ادره کنندهء امور طراحي، ابزارهاي ماشيني و سيستمهاي روباتيک در حدود يک ميليارد دلار هزينه شد و اين مرکز اطلاعاتي باتأسيسات شرکتهاي همکار (بويينگ و ال تي وي( به صورت الکترونيکي مرتبط شد. با وجود اشتغال هزاران نفر در هر سه شرکت مذکور، در امور مربوط به اين طرح شديدترين اقدامات امنيتي براي حفظ اطلاعات انجام شد، چنانکه تنها عدهء معدودي از کل برنامه اطلاع داشتند.

با تقسيم فعاليتها بين بوئينگ (براي ساخت قسمت مرکزي بدنه از جنس تيتانيوم، پوششهاي بزرگ بيروني بال، سيستم سوخترساني، سيستم تحويل ب کابين خلبان و مونتاژ نهايي هواپيماار جنگي و ارابه هاي فرود( ، ال تي وي براي ساخت قسمتهاي مياني بدنه و سازه هايي از جنس آلومينيوم، تيتانيوم و مواد مرکب و نورث روپ براي ساخت قسمت مرکزي پيشين بدنه، کابين خلبان و مونتاژ نهايي هواپيما) سرانجام محصول نهايي به نام b-2 در 22 نوامبر براي نخستين بار به نمايش گذاسته شد. اين هواپيما در 17 جولاي 1989 به پرواز دآمد.

در مقايسه با ساير هواپيماهاي زيرصوتي، B-2 بيشترين زمان آزمايشها را گذرانده است. مثلاً براي آزمايشهاي تونل باد هواپيما مدت 24000 ساعت و براي پازمايشهاي صلاحيت پروازي، مدت 291000 ساعت وقت صرف شده است. ظاهر غيرعادي B-2 حاصل سازگاري بين معيارهاي خفاکاري و معيارهاي عملکرد پروازي است. لبهء حملهء B-2 سازه اي به شکل گوه است که درون |آن از کامپوزيتهاي لانه زنبوري جاذب رادار استفاده شده است. امواج رادار درون اين سطخ به دام مي افتد و با انعکاس به جلو و عقب انرژي خود را از دست مي دهد. چهار موتور بي-2 به کمک مواد مرکب مقاوم دربرابر حرارتهاي زياد کاملاً درون بدنه فرو رفته است. براي کاهش تشعشع حرارتي اگزوزها، محل خروجي ها در روي بال و در عقب بدنه قرار گرفته، و گازهاي خروجي اندکي به سمت بالا جهت داده مي شود. ضمناً مواد شيميايي جديدي که با گازهاي خروجي مخلوط مي شود، از  تشکيل دنباله در ارتفاع بالا جلوگيري مي کند.

در آغاز يک مأموريت تهاجمي سيستم اويونيکي B-2 براي اجراي وظايف خفاکاري تنظيم شده و سيستمهاي نا لازم خاموش مي شود. از آنجا که هواپيما در هنگام رهاسازي بمبها قابل رديابي است، عملکرد سريع دريچه هاي پرتاب بمب اهميت زيادي دارد. رادار مخصوص بی 2 عمل رديابي آن را توسط جستجوگرهاي زميني ناممکن مي کند.