هواپیمای اف-104، هواپیمایی بود که به دلیل شکل ظاهری و ویژگی های فیزیکی منحصر به فردش، موشک خلبان دار نامیده می شد.

طراحی این شکاری متعلق به دوران جنگ کره است و از جنبه های گوناگون، مانند طراحی منحصر به فرد بدنه ی آن، در نوع خود بی نظیر جلوه می کند. این جنگنده یک طرح منحصر به فرد داشت و محصولی بود که در جنگ کره پدید آمد. این جنگنده در بین درگیری که در جنگ کره با میگ های 15 روسی نتایج خوبی نگرفته بودند و این صدای خلبانان نیروی هوایی را درآورده بود به همین علت به تدریج فریاد های اعتراض خود را برای تجهیز آنان به هواپیمایی ارزانتر، مانورپذیر تر، سبک وزن تر و کاراتر در نیروی هوایی ایالات متحده بر آوردند. نتیجه، همان هواپیمای استارفایتر بود که در آن ارتفاع گرفتن کاری سهل پنداشته شده و بر سرعت آن، وحشیانه و بی مبالات افزوده می شد. به علت اینکه این هواپیما، به عنوان جنگنده ای برای دفاع نزدیک طراحی گشته بود، برد آن قربانی امکان اوج گیری سریع شده بود. اگرچه در هنگام ضرورت شدید، این هواپیما قادر به سوخت گیری هوا به هوا بود و نیز قادر بود که تانک های سوخت اضافی را نیز حمل نماید. لازم به ذکر است که این هواپیما از موتور توربوجت مشابه موتوری که در هواپیمای فانتوم به کار رفته است، استفاده می نماید.

مشخصات:

کاربرد: جنگنده، رهگیر، بمب افکن

شرکت سازنده: لاکهید مارتین

تعداد خدمه: 1 نفر

نوع موتور:یک عدد جنرال الکتریک مدلJ79-GE-3B با پس سوز و 9600 پوند تراست (هم مدل استفاده شده در فانتوم)

طول: 16.6 متر

عرض:6.6 متر

ارتفاع:4 متر

حداکثر وزن: 6050 کیلو گرم

حداقل وزن:11250 کیلو گرم

حداکثر سرعت:2.2 ماخ

حداکثر ارتفاع پروازی:68800 پا

حداکثر برد: 2650 کیلومتر با بیشترین سوخت قابل حمل

تسلیحات: یک دستگاه توپ 20 میلیمتری شش لول  ام 61، توان حمل 1814 کیلوگرم بمب و راکت و یا 4 موشک سایندوندر و در نسخه ایتالیایی دو تا موشک اسپارو

سال تولید و قیمت: 2578 فروند و قیمت هر فروند 1.4 میلیون دلار در سال  1960

کشورهای دارنده:

آمریکا- ژاپن- کانادا- اسپانیا – انگلستان- ترکیه – پاکستان- تایوان – نروژ – هلند – اردن – ایتالیا- یونان- آلمان غربی- بلژیک

اف-104 متعلق به آلمان

آلمان‌ها این هواپیما را به صورت مایل پرتاب و با استفاده از پیشران راکتی که بیش از 60000 پوند تراست ایجاد می‌کرد پرتاب می‌نمودند. در واقع برای آلمان‌ها اف-104 بیشتر یک موشک فرا صوتی بود تا رهگیر که تاکسی و لندینگ کند! استنباط من از اطلاعاتی که آلمان‌ها در مورد این کار منتشر کردند این بود که این هواپیما به عنوان یکی از حلقه‌های پدافندی آلمان غربی و به عنوان واکنش سریع به پرنده‌های جاسوسی شرق مورد استفاده قرار می‌گرفته است؛ البته این نوع استفاده از هواپیما گاهی اوقات موجب خسارت‌های جانی نیز شده است و طرح چندان موفقی هم به شمار نمی‌رود.

این هواپیما در مدل های مختلفی تولید شد که گونه ‍C و D و S و G و J شاخص‌ترین گونه آن بودند. از سری C به بعد هم اکثر آنها مجهز به لوله سوختگیری هوایی شدند. لوله سوختگیری در سمت چپ خلبان و سوختگیری با روش سبد انجام می‌شد.

در این نوع استفاده از هواپیما (روشی که آلمان غربی استفاده می‌کرد) مشخص نشده که از چه نوع استارتی برای روشن کردن موتور هواپیما استفاده می‌شود. اما نزدیک‌ترین نوع استارت که به ذهن بنده خطور کرد: «استارت حین پرواز» است. به شکلی که جریان باد موجب چرخش توربین و روشن شدن موتور می‌شود. با این وجود بعید به نظر می‌رسد که این بوستر توان کافی را برای راندن F-104 و رساندن به سرعت مورد نظر نداشته باشد. چنانکه اگر بنا باشد از بوستری با این قدرت استفاده شود قطعن آسیب بسیاری به بدنه خواهد رسید. بنده متصورم که این بوستر با کمک موتور، هواگرد را به حرکت در می‌آورده؛ یعنی از همان روش متداول استارت استفاده شده و در کنار آن از بوستر راکتی نیز جهت افزایش شتاب بهره برده شده است. قبلن در چندین مورد دیده شده بود که ای 4 و فانتوم‌های امریکا «فول لود» از روی عرشه ناو با کمک بوستر راکتی به سرعت مناسب برای لندینگ می‌رسیدند و این روشی نبوده که پیش‌تر امتحان نشده باشد.
کانوپی این پرنده به صورت دستی باز می‌شد و یکی از نقاط ضعف عمده این هواگرد غیر قابل اطمینان بودن کانوپی برای اجکت در سرعت‌های بالا بود.

بال های این هواپیما، بسیار کوچک بوده و دارای طول دو سر بالی معادل حدود 7 متر بود و همین، نکته ی بسیار قابل توجهی بود که این هواپیما را هر چه بیشتر به یک موشک شبیه می ساخت. این هواپیما که به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی گشته بود، در دو مدل مهم عرضه شد. این هواپیما، مجهز به توپ یا مسلسلی چرخشی با شش لوله با نام ولکان بود که سرعت آتش بسیار بالایی را فراهم می آورد. همچنین، این هواپیما قادر به مسلح شدن به موشک های کوتاه برد گرمایاب سایدوایندر نیز بود که از این جهت، آن را به یک جنگنده قابل عملیات چه در طول روز چه در شب تبدیل می کرد. نیروی هوایی ایالات متحده، حدود تعداد 300 فروند هواپیمای شکاری hستارفایتر را در دو مدل تک سرنشینه و دو سرنشینه تولید نمود.

  

این هواپیما، در سال 1952 توسط مهندس کلی جانسون، همان طراحی که هواپیمای جاسوسی خفاش سیاه یا بلک برد را هم طراحی نموده است، طراحی شده و هواپیمای آزمایشی XF-104 اولین پرواز خود را در سال 1954 به انجام رسانید. این هواپیما، اولین هواپیمایی بود که قادر به پرواز در سرعت بالای دو ماخ یا دو برابر صوت بود و البته رکوردهای فروانی را نیز در همین مورد و البته در ارتفاع بدست آورد. در 18 می سال 1958، یک فروند هواپیمای ستارفایتر مدل ای، رکورد سرعتی معادل 2.259 کیلومتر بر ساعت را به جای گذاشت. در 14 دسامبر 1959، یک جنگنده ستارفایتر مدل سی، رکورد ارتفاعی معادل 31.514 متر را به نام خود در کتاب رکورد های گینس به ثبت رساند. این جنگنده، اولین هواپیمایی بود که همزمان رکوردهای سرعت، سقف پرواز و سرعت اوج گیری را در دست داشته و از این لحاظ بر هواپیماهای دیگر برتری داشت.

ضمنن گفته می شود که استارفایترها دوباره در ایتالیا پرواز می کنند

قرار است به مناسبت مراسم صدمین سال نیروی هوایی ایتالیا دو فروند  اف-104 نیز در برنامه پرواز شرکت کنند. این مراسم هوانوردی از تاریخ 16 تا 18 ژوئن 2023 در پایگاه نظامی Pratica di Mare در نزدیکی رم ایتالیا برگزار خواهد شد.

امشب که در حال تنظیم و نوشتن این پست هستم فقط چند ساعت به آغاز عید نوروز 1402 باقی مونده که  آرزو میکنم همگی دوستان علاقمند بتونن در ماه ژوئن در مراسم هوانوردی رم شرکت کنن.

پیشاپیش سال نو مبارک