از آنجایی که حفظ امنیت پرواز، اولویت اصلی در تمام فعالیت های صنعت هوانوردی است، اولین قدم برای کاهش سوانح احتمالی، پیدایش یک زبان مشترک برای مکالمه ی خلبان ها و کنترلرها می باشد.

زبانی که با کاهش خطای شنیداری، از رخ دادن حوادث احتمالی، جلوگیری می کند.

در مارچ ۱۹۵۶ سازمان ICAO ,یک زبان استاندارد را به منظور استفاده در صنعت هوانوردی تصویب کرد. در واقع در این زبان خلبان ها اعداد را کاملا مشابه اعداد زبان انگلیسی تلفظ می کنند با چند تفاوت:

*عدد 3 (three) که tree تلفظ می شود.
*عدد 5(five) که fife تلفظ می شود.
*عدد 9(nine) که niner تلفظ می شود.
و  همچنین حروف الفا که به صورت زیر بیان می شوند:

اما شاید بپرسید چه مشکلاتی؟

در زبان انگلیسی بعضی حروف از نظر تلفظ شبیه به هم هستند مثل N,M, از طرفی مکالمات بین خلبان و برج مراقبت توسط بی سیم انجام می شود و همانطور که مطلع هستید کیفیت صدای واضحی ندارد و به راحتی هنگام تلفظ این حروف باعث سردرگمی می شود.

نکته بعدی این هست که خلبان های مختلف از سراسر دنیا با زبان و گویش های متنوع هرکدام حروف انگلیسی و ممکن است به شکلی مخصوص به زبان خود تلفظ کنند که باز احتمال به وجود آمدن مشکل پیش می آید از همین رو ایکائو برای رفع این خطا از حروف مخصوص هوانوردی رونمایی کرد.

همانطوریکه بالاتر گفته شد، ساختار الفبای هوانوردی در زبان انگلیسی 26 حرف داریم و در هوانوردی نیز دقیقا 26 حرف وجود دارد اما تفاوت آن با حروف انگلیسی این هست که در هوانوردی هر حرف یک کلمه متناظر دارد.

ایکائو برای جلوگیری از مشکل تلفظ حروف اومده و برای هر حرف یک کلمه در نظر گرفته و تمام افراد موظف هستند بجای تلفظ حروف از کلمات جایگزین استفاده کنند.

لیست کلمات را در تصویر زیر می بینید:

به فرض مثال: اگر شماره پرواز DN4 باشد و خلبان بخواهد شماره خود را به برج اعلام کنید باید بگوید: Delta November Four

علاوه بر مکالمات خلبان و برج از این حروف در کد رجیستر هواپیما نیز استفاده می شود. هر هواپیما یک کد رجیستر مخصوص به خود دارد که به آن Tail number نیز گفته می شود و به شکل بالا اسم هواپیما تلفظ می شود نه حروف.

تصویر جولیت آلفا یا همان ایرباس 330 ایران ایر با رجیستر JA