آشنايي با غلاف شناسايي و نشانه گذار Pave Tack

سيستم Pave Tack امكاني است در جهت شناسايي سريع اهداف تاكتيكي نظير خودروهاي زرهي، انبارهاي مهمات، سنگرهاي دفاعي و . . . به همراه انهدام آنها در تمام شرائط آب و هوايي نظير روز، شب و شرائط نامساعد جوي. 
غلاف Pave Tack به طور معمول براي استفاده بر روي جنگنده‏هاي F-4E، RF-4C و F-111F ساخته شد.

اين غلاف پس از نصب در هواپيماي ميزبان، با سيستم‎هاي الكترونيكي هواپيماي ميزبان، کاملن يکپارچه عمل مي‏کند. 
Pave Tack از يك حسگر حرارت‏ياب (infrared) و يك نقشه‏ياب/فاصله‏ياب ليزري براي اصلاح ناوبري، شناسايي و انهدام دقيق اهداف و هدفگيري تسليحات (غيرهدايت‏شونده) به كار مي‏برد. 
نقشه‏ياب ليزري همچنين براي هدايت سلاح‏هاي هدايت‏شونده‏ي ليزري به كار برده مي‎شود و از يك كدبندي چهاررقمي قابل انتخاب توسط خلبان از نوع PRF يا PIM بهره مي‏ برد. 

مشخصات:
سيستم شناسايي ليزري از نوع الكترواپتيكالي (چشمي با استفاده از دوربين و زوم قوي) كه امكان نقشه‏يابي/مسافت‏سنجي بسيار دقيق اهداف زميني و حمله به وسيله ‎‏ي بمبهاي هدايت ليزري يا بمبهاي سقوط آزاد را در تمام شرائط آب و هوايي نظير شب، روز و شرائط بد جوي فراهم مي‏آورد. 

نحوه‏‎ ي عمل: 
شناسايي‏كننده‏ي حرارتي (Infrared) اهداف زميني را كشف كرده، با ليزر بر روي آنها قفل مي‏كند، سپس بمبهاي هدايت شونده‏ي ليزري با دقت خيلي زياد، اهداف را نابود مي‏كنند. 

کاربرد: 
هدايت گر خودکار بمبهاي هدايت ليزري (LGB) يا به عنوان سيستم کمکي در ساير هواپيماها 

نحوه کدبندي PRF 
در اين مورد اطلاعات محرمانه است ولي به هنگام پرواز، قابل انتخاب است. 

فاصله ي قابل شناسايي براي اهداف زميني:
با فرض يک هدف ثابت يا متحرک 2.3 متر در 2.3 متر: بسته به زاويه، فاصله و قابل ديده شدن هدف 

امکانات وي‍ژه ي سيستم:
تصويرسازي بر اساس اطلاعات دريافتي از حسگرهاي حرارت ياب (infrared) و نشانه گذاري / فاصله يابي ليزري اهداف زميني و انهدام آنها در شب، روز يا شرائط نامساعد جوي. 

محدوديت:
عدم امکان فعاليت در برخي از شرائط خاص جوي نظير مه يا دود غليظ. 
محدوديت مکاني محل نصب غلاف که با مسير خاص حرکت هواپيما يا هنگام بمباران، ديد و شناسايي محدود مي شود. 

هواپيماهاي حمل کننده: F-4E، RF-4C و F-111F 

سابقه ي استفاده در عمليات :
گمان مي رود نيروي هوايي ايران در روزهاي 23 و 24 سپتامبر 1980، با پرتاب 600 موشک ماوريک بر اساس اطلاعات دريافتي از اين غلاف، نيروي زميني عراق را غافلگير کرده و در بسيار از موارد، پيشروي آنها را متوقف کرده باشد. همچنين در حمله 8 فروند F-4E ايراني به پايگاه هوايي الرشيد به تاريخ 23 سپتامبر 1980، تعداد زيادي از جنگنده ها و تاسيسات اين پايگاه توسط اين سيستم مورد شناسايي قرار گرفته و سپس بمباران شده است به طوري که اين پايگاه هوايي تا چند ماه بعد نيز، نتوانسته بود عملياتي شود. همچنين در حمله ي فانتوم هاي ايراني به مجموعه پايگاههاي سه گانه ي الوليد (H3)، گمان مي رود با اين سيستم، 48 فروند جنگنده ي عراقي بر روي زمين نابود شده باشند. 
در جريان جنگ يام کيپور (1973) نيز اسرائيلي ها با اين سيستم ضرباتي بر پيکر نيروي هوايي سوريه و مصر وارد کردند هرچند در اين جنگ موفقيت عمده اي مانند جنگ ژوئن 1967 براي فانتوم هاي اسرائيل بدست نياد.