کاترین جانسون ریاضی‌دان آفریقایی آمریکایی ناسا در سن ۱۰۱ سالگی درگذشت. او یکی از زنان سیاه‌پوست ریاضیدان در ناسا بود که در محاسبات مربوط به آپولو ۱۱ نقش مؤثری داشت.

جانسون، تنها با یک مداد و خط‌کش، یکی از بهترین ذهن‌های ریاضی دوران خود بود. او که وظیفه‌ی محاسبه‌ی مسیرهای دقیق فرود آپولو 11 روی ماه در سال ۱۹۶۹ را بر عهده داشت، می‌دانست تنها یک خطا می‌تواند پیامدهای شدیدی برای فضانوردان و خدمه داشته باشد. محاسبات بی‌نقص او در فرستادن آلن شپرد به فضا تأثیر زیادی داشت. شپرد اولین آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۱ به فضا رفت.
محاسبات جانسون، در سال بعد به جان گلن در فضاپیمای مرکوری کمک کرد. جان گلن اولین آمریکایی بود که به مدار زمین سفر کرد. با وجود فعالیت ۳۳ ساله‌ی جانسون در بخش پژوهش‌های پرواز ناسا تا سال‌ها بعد کسی از تلاش‌های او باخبر نشد. جانسون یکی از اولین زنان تحصیل‌کرده‌ و توانمندی بود که قبل از جنبش مدرن فمینیست به‌عنوان ریاضیدان مشغول به کار بودند.

کاترین در سن ۱۸ سالگی از کالج فارغ‌التحصیل شد؛ اما پس از فارغ‌التحصیلی متوجه شد فرصت‌های پژوهشی برای ریاضی‌دان‌های زن سیاه‌پوست بسیار اندک است و به همین دلیل به‌عنوان معلم ریاضی مشغول به کار شد. جانسون پس از ازدواج با جیمز فرانسیس گلوب، معلم شیمی در تابستان ۱۹۴۰ برای تحصیل ریاضیات پیشرفته وارد دانشگاه ویرجینیا شد؛ اما پس از ترم تابستان، اولین فرزندش را باردار شد و به همین دلیل از دانشگاه بیرون آمد. حالا او معلمی با سابقه‌ی بیش از ده سال و مادری خانه‌دار بود.

کاترین در سال ۱۹۵۲ متوجه شد، مؤسسه‌ی لنگلی زنان سیاه‌پوست ریاضی‌دان را استخدام می‌کند. لنگلی یکی از قدیمی‌ترین مراکز ناسا است که کمیته‌ی ملی مکانیک پرواز در سال ۱۹۱۷ آن را تأسیس کرده بود. این مؤسسه در سال ۱۹۳۵، شروع به استخدام زنان سفیدپوست دارای مدرک ریاضی کرد تا به مهندسان مرد در کارهای خسته‌کننده‌ی عددی کمک کنند. در طول یک دهه، تعداد زیادی از زنان سفیدپوست، به‌عنوان کامپیوترهای انسانی در این مرکز مشغول به کار شدند. اغلب زنان، برخلاف دانشمندان مرد سازمان، در رده‌ی زیرحرفه‌ای دسته‌بندی می‌شدند و حقوقی کمتر از همکاران مرد خود می‌گرفتند.

آماده‌ شدن آمریکا برای ورود به جنگ جهانی دوم در ژوئن ۱۹۴۱، فرانکلین روزولت رئیس جمهوری وقت فرمان اجرایی ۸۸۰۲ را برای ازبین‌بردن تبعیض نژادی در صنایع دفاعی صادر کرد. در سال ۱۹۴۳، با افزایش نیاز به کامپیوترهای انسانی در زمان جنگ، آزمایشگاه مکانیک پرواز لنگلی، به‌عنوان مرکزی پژوهشی، استخدام برای آموزش زنان سیاه‌پوست ریاضیدان را شروع کرد.

جانسون پس از مدتی فعالیت به‌عنوان معلم و فعالیت خانه‌داری، در سال ۱۹۵۳ فعالیت خود را در کمیته‌ی ملی مشاوره‌ی مکانیک پرواز ناسا شروع کرد. عنوان شغلی او در این مرکز «کامپیوتر» بود زیرا وظیفه‌ی محاسبه‌ی مسیر اولین مأموریت‌های فضایی ایالات متحده را برعهده داشت. دوروتی واگان یکی از اولین کارمندان استخدامی این مؤسسه بود. او در سال ۱۹۵۱، به سمت سرپرست بخش سیاه‌پوستان NACA (آزمایشگاه مکانیک پرواز ناسا) انتخاب شد. کاترین جانسون هم در ژوئن ۱۹۵۳، به استخدام این مرکز درآمد و وظیفه‌ی جدول‌بندی داده‌ها را برای مهندسان سازمان برعهده گرفت.

کاترین جانسون در طول سال‌های فعالیت خود، تعداد زیادی مقاله‌ی تخصصی منتشر کرد. او از اولین زنان فعال در ناسا بود که به‌عنوان مؤلف اصلی یا مؤلف همکار در گزارش‌های این سازمان نقش داشت. جانسون با کنجکاوی پیوسته‌ای که درباره‌ی فناوری هوافضا داشت، امکانی را برای حضور زنان در گزارش‌های علمی ناسا فراهم کرد. درحالی‌که قبلا درهای این بخش فقط به روی کارمندان مرد باز بود.  جانسون از همکاران خود پرسید: آیا قانونی درباره‌ی ممنوعیت ورود زنان به بخش گزارش‌ها وجود دارد و همکاران مرد او پاسخ دادند: خیر، قانونی وجود ندارد و اجازه‌ی ورود او را صادر کردند.

در تصویر زیر, کاترین جانسون در سمت چپ و دانشمند سابق ناسا و همکار او کریستین داردن در سال ۲۰۱۶، موزه‌ی تاریخ همپتون در ویرجینیا